Rozdział 2

 Usłyszałam jak z telefonu leżącego obok mnie gra budzik. Obudziłam się i wzięłam iphona do ręki , zobaczyłam mnóstwo powiadomień. Kliknęłam w ikonkę z instagramem i zaczęłam oglądać zdjęcia moich znajomych , starych znajomych . Zobaczyłam zdjęcie Melani była taka uśmiechnięta , cieszyła się latem ,tak bardzo mi jej brak . Była moim wsparciem , wszystko robiłyśmy razem , miałyśmy wspólne plany i marzenia. Teraz możemy rozmawiać jedynie przez telefon. Wybrałam jej numer i czekałam aż odbierze.

-Dzień dobry kochanie , jak tam żyjesz ? - Powiedziała ucieszona że zadzwoniłam

-Cześć Melani , dobrze ale wiesz jak mocno za tobą tęsknie .

-Wiem ja za tobą też , ale jeszcze tylko rok i wyjeżdżamy do Nowego Jorku , tylko ty i ja no i oczywiście nasi przyszli partnerzy - Domyśliłam się jak musi się teraz uśmiechać na myśl o tym-Będziemy milionerkami , będziemy mieć ogromne apartamenty , mnóstwo ubrań i butów , jak w naszym ulubionym serialu , powiedziała z coraz większym entuzjazmem

-Mam nadzieję - powiedziałam a na samą myśl o tym zrobiło mi się bardzo przyjemnie - Mam ci jeszcze coś ciekawego do opowiedzenia , spotkałam chłopaka

-Nie wierzę , jestem z ciebie dumna ! Opowiedz mi wszystko o nim 

-A więc ma na imię Justin jest rok starszy od nas , jest bardzo przystojny i wczoraj świetnie się razem bawiliśmy

-ale …. - powiedziała , znała mnie za dobrze

-Ale jest tu tylko na wakacjach za kilka tygodni wyjedzie , ja pewnie też niedługo zmienię miejsce zamieszkania i będę na drugim końcu kraju. Nie ma sensu mieszać się w ten związek. A dzisiaj mamy iść razem na miasto , uważasz że powinnam pójść ? Wiedziałam że Melani da mi najlepszą radę , jest jedną z najpopularniejszych dziewczyn w moim starym liceum, ma wszystko to o czym marzy każda przeciętna dziewczyna . Jej rodzice są politykami i zarabiają duże pieniądze nigdy niczego jej nie brakowało . Ciągle się zastanawiam dlaczego taka osoba jak ona zadaje się z taką osobą jak ja.

-Powinnaś pójść , co ci szkodzi , miej coś od życia . Całymi dniami siedzisz w domu , rozerwij się , skąd wiesz może okaże się że będzie to najlepsza przygoda w twoim życiu

-Masz rację chyba to zrobię - Spojrzałam na zegarek wskazywał 10 .

-Nie zdążę wykrzyczałam Melani do telefonu.

-Baw się dobrze kochanie , trzymam kciuki - powiedziała i rozłączyła się .

Miałam niecałą godzinę na przygotowanie , pobiegłam do łazienki i wzięłam najszybszy prysznic , zajął mi może 5 minut , nie sądziłam że mogę zrobić to tak szybko . Pobiegłam do pokoju , ściany były w granatowym kolorze , z prawej strony stało jednoosobowe białe łóżko z którego wystawały mi już nogi , naprzeciwko drzwi stało biurko a obok niego maszyna do szycia. Uwielbiałam projektować ubrania, pasjonowała mnie moda , tworząc ubrania miałam pełną kontrolę nad sobą , mogłam stać się kim chce . Razem z Melani idziemy na studia do Nowego Jorku , oczywiście jeżeli się dostaniemy , ona na uniwersytet prawniczy a ja do akademii projektowania ubioru , tylko nasze dwójka , na samą myśl uśmiech pojawił się na mojej twarzy . Zajrzałam do szafy , na dworze było gorąco , wybrałam więc luźny , biały top na szelkach i czarne szorty z wysokim stanem z lekkimi przecieraniami , do tego włożyłam na nogi czarne sandały na grubym obcasie , spojrzałam w lustro , prawie idealnie pomyślałam , brakuje tylko , rozejrzałam się po pokoju na biurku leżał złoty łańcuszek , który dostałam od mamy jak byłam małym dzieckiem , prawie go nie nosiłam , przypominał mi o tym o czym zawsze próbuję zapomnieć , dzisiaj jednak postanowiłam go założyć . Moje włosy były jeszcze lekko wilgotne po prysznicu , włączyłam suszarkę i trochę je podsuszyłam . Nie upinałam je w żaden sposób tylko dokładnie rozczesałam je grzebieniem . Zrobiłam makijaż i zeszłam na dół , już miałam zrobić śniadanie kiedy nagle usłyszałam dzwonek do drzwi. Cudownie , pomyślałam. Otworzyłam drzwi i poczułam jak serce bije mi coraz mocniej , a oddech staje się płytszy . Wyglądał tak idealnie , jego włosy były zaczesane do góry , miał na sobie białą koszulę , która idealnie podkreślała jego ciemną opaleniznę i jasno brązowe spodenki do kolan . Na nogach miał błękitne nike . Zauważyłam w jego ręku koszyk. Uśmiechnął się kiedy mnie zobaczył.

-Miło cię widzieć , naprawdę ślicznie wyglądasz - powiedział i widziałam jak jego oczy oglądają mnie od góry do dołu . 

-Masz ochotę na piknik , jak się założę nie zdążyłaś zjeść śniadania co ? - Uśmiechnął się do mnie 

-Przejrzałeś mnie , piknik idealnie , podeszłam do niego i wskazałam mu drogę w którą idziemy . Miałam ci pokazać miasto nie ? - Uśmiechnęłam się bo widziałam że chyba nie tak chciał spędzić ten dzień 

-Właściwie to - powiedział i wykrzywił usta - Znam to miasto na pamięć , często tu przyjeżdżam , po prostu chciałem gdzieś cię wyciągnąć 

-Na przykład na randkę ? - Powiedziałam do niego i zaczęłam się śmiać on również .-To chodźmy złapałam go za rękę i poszliśmy w kierunku centrum . 

-Znam idealne miejsce na piknik , ale zanim tam pójdziemy chciałbym ci coś pokazać . Kiedy byłem mały uwielbiałem tam przychodzić , kryłem się tam całymi dniami , moi rodzice często mnie szukali , nie wiedzieli o tej skrytce , była tylko moja. Później kiedy byłem starszy i zaczęły się dziewczyny , okres buntu , powiedział i uśmiechnął się na myśl o tym . Lubiłem tam przychodzić i wykrzyczeć moje problemy . Może ty też powinnaś , spojrzał na mnie. Wiem że znamy się dopiero krótko , ale widzę w twoich oczach że nie jesteś do końca szczęśliwa , chciałbym to zmienić . Naprawdę zależy mi na tobie , kiedy zobaczyłem cię po raz pierwszy , poczułem … sam nie wiem co to było ale wiedziałem że muszę pomóc ci stać się bardziej szczęśliwą osobą i zamierzam to zrobić.Skręciliśmy w boczną ulicę , szliśmy długo przez wąską leśną ścieżką tak że musieliśmy schylać się żeby nie uderzyć głową o gałęzie. Kiedy wyszliśmy na polanę , zatrzymał się i spojrzał mi w oczy 

-nie musisz opowiadać mi o tym co się wydarzyło , nie zmuszam cię ale zrób to dla siebie , pozbądź się tego , wyrzuć to z siebie . 

-Teraz naprawdę poczułam że mu ufam , do tej pory ufałam jedynie Melani wiedziałam że nigdy mnie nie skrzywdzi , teraz chyba zaufałam Justinowi , naprawdę poczułam że nigdy by mnie nie skrzywdził .Pociągnął mnie za rękę i popchnął przez gęste zarośla kiedy się przedostałam , stanęłam znieruchomiała , nie umiałam wydusić z siebie żadnego słowa , tylko patrzyłam . Zobaczyłam przed sobą wspaniały widok , całe miasto z góry , wąskie uliczki domy i kościoły to wszystko wydawało się takie malutkie , teraz było niczym w porównaniu do nas . 

-Pięknie - powiedziałam i spojrzałam w jego kierunku ,stał za mną wyraźnie dumny że udało mu się mnie zachwycić. 

-Moja mama – powiedziałam - ona nigdy mnie nie kochała 

-Proszę nie mów tak jestem pewien że to nie prawda 

-Ona zabiła się na moich oczach - widziałam przerażenie na jego twarzy 

-Kiedy miałam 6 lat , mój brat Chuck był 11 lat starszy . Jak zwykle gdy wstaliśmy mama siedziała w swoim ulubionym drewnianym fotelu , tata zrobił go dla niej , nigdy go nie poznałam , kiedy miałam kilka miesięcy jego firma zaczęła się bogacić a on stał się coraz bogatszy , mama wtedy nie pracowała więc ją zostawił , nas też . Nigdy się po tym nie pozbierała , nie gotowała obiadów , nie robiła prania , nie sprzątała , była zrujnowana psychicznie , to mój brat mnie wychował nie ona - Widziałam jak uważnie mnie słucha zaczęłam kontynuować  - Zawołała nas z fotela , podeszliśmy do niej dała nam wiklinowy koszyk i pieniądze. Powiedziała żebyśmy poszli do sklepu po kilka bułek. Tak zrobiliśmy , poszliśmy do pobliskiego małego sklepu w którym można było kupić jedynie pieczywo , słodycze i napoje . Kiedy wracaliśmy zauważyliśmy że okno w naszym pokoju jest otwarte , mieszkaliśmy na 8 piętrze w starym bloku . Zauważyliśmy mamę stojącą w oknie , nie wiedziałam dlaczego tam stała byłam wtedy taka mała , ale spostrzegłam jak mój brat rzuca koszyk i biegnie w kierunku domu , krzycząc by tego nie robiła , żeby go nie zostawiała z jego oczu kapały łzy . Ja tylko zaczęłam zbierać rozsypane bułki do koszyka , kiedy nagle zauważyłam jak skacze i spada w dół, miała na sobie jej ulubioną czerwoną sukienkę . Nagle zauważyłam jak ludzie zbierają się wokół niej , wokół było pełno krwi , nie żyła . Ja tylko stałam , nie płakałam wiesz ? Zwróciłam się do Alexa Tylko stałam i patrzyłam. 

-Mia tak mi …. 

-Mój brat - przerwałam mu nagle- z robił to samo kilka lat później , skoczył z tego samego okna co ona . Zostałam sama w wieku 11 lat od tej pory jestem przekazywana z rąk do rąk . Nikt nigdy mnie nie pokochał , bo gdyby mnie kochali czy zostawiliby mnie samą .? 

-Tak mi przykro , gdyby twój ojciec . .. - przerwałam mu po raz kolejny 

-Mój ojciec nawet nie zjawił się na pogrzebie , rozumiem że mógł z jakiegoś powodu czuć nienawiść do matki , ale nie przyjść na pogrzeb własnego syna ? Jakim człowiekiem on musi być . Znam go tylko z opowieści Chucka , wcale mi nie zależy żeby go poznać. Nawet nie wiem gdzie mieszka , czy ma jakąś inną rodzinę czy czasami w ogóle o mnie myśli 

-Mia powinnaś wyrzucić go z pamięci , to co się wydarzyło było okropne , wiem że twoja rodzina źle postąpiła zostawiając cię samą , ale to nie przez ciebie , nigdy nie powinnaś się o to obwiniać , jesteś wspaniałą osobą , jestem pewna że cię kochali ale może byli zbyt samolubni żeby o tobie pamiętać. 

-Naprawdę chciałabym o tym zapomnieć ale codziennie śni mi się w snach , budzę się z krzykiem i wiesz co ? to ja umieram za każdym razem nie oni. Później się budzę i wcale nie jestem bardziej szczęśliwa. 

Podszedł do mnie o objął mnie czule , chyba nie wiedział co powiedzieć zamiast tego po prostu mnie przytulił , naprawdę tego potrzebowałam , tej chwili , uczucia że komuś na mnie zależy. Justin po prostu załapał mnie za rękę i pozwolił bym oparła głowę na jego ramieniu , pozwalał mi cię wypłakać.

Poznaliście już historię tragicznej śmierci rodziny Mi ? Co myślicie , zostawcie po sobie jakiś ślad i czekajcie na następny rozdział . Dorzucam wam również kilka gifów  .